هدف اصلی سیستم سازی این است که چطور سیستم هایی را طراحی کنیم که سیستم ها بجای افراد کار را برعهده بگیرند و کسب و کار قائم به فرد نباشد. طوریکه اگر مدیر یا صاحب کسب و کار یک ماه به محل کار خود مراجعه کند، کسب و کار طبق روال سابق به فعالیت خود ادامه دهد و یا اگر نیروها و پرسنل کلیدی کسب و کار را ترک کردند، کسب و کار با مشکل مواجه نشود.
چرا شرکتها و کسب و کارهای حتی موفق ایرانی به این نقطه نمیرسند که مثلاً ۱۰۰۰ شعبه داشته باشند؟
چرا کسب و کارهای ایرانی به شرکتهای اینترنشنال و چند ملیتی تبدیل نمیشوند؟
چرا بسیاری از کارگاه ها تبدیل به کارخانه های بزرگ نمیشوند؟
چرا یک رستوران فوق العاده نهایتاً دو یا سه شعبه دارد و تبدیل به یک رستوران زنجیره ای با چند صد شعبه نشده است؟