اصولاً دو نوع نگاه به پدیده‌ها و ایجاد آنها می‌توان لحاظ نمود: نگاه آبشاری و نگاه تکامل تدریجی.

نگاه آبشاری که از آن به عنوان چرخه‌ی کلاسیک یاد می‌شود، روشی ترتیبی برای توسعه پدیده‌ها، سیستم‌ها و پروژه‌ها پیشنهاد می‌کند.

این مدل با یک مرحله یا یک فعالیت شروع می‌شود و پس از پایان آن فعالیت، به سراغ فعالیت بعدی می‌رود. مثلاً وقتی می‌خواهیم یک پروژه را با این نگاه انجام دهیم، فازهای مختلف پروژه را استخراج می‌کنیم و سپس از فاز یک شروع کرده و آن‌را تکمیل می‌کنیم و به سراغ فاز دوم می‌رویم. به همین ترتیب فاز به فاز پروژه را جلو برده و به انتها می‌رسانیم.

در این نگاه دیگر فرصت و تکرار دیگری در کار نخواهد بود تا خواسته‌های فراموش شده یا جدید به پروژه اضافه گردد.

خصوصیت اصلی این مدل این است که هیچ‌گونه بازخوردی بین مراحل آن وجود ندارد. مانند آب در آبشار که نمی‌تواند به عقب برگردد، در این مدل نیز بعد از ورود به یک فعالیت به فعالیت‌های قبلی نمی‌توان بازگشت.

توجه به بازخورد یا فیدبک، یک جزء ضروری از تفکر سیستمی است. به عنوان مثال در مدیریت پروژه اولین چیزی که ممکن است برای یک پروژه که از موعد مقرر خود عقب مانده، به ذهن برسد این باشد که به تعداد کارگران پروژه اضافه کنیم. با این حال ممکن است در گذشته این تاکتیک در عمل تاثیر چندانی نداشته است. توجه به بازخورد مربوطه می‎تواند این امکان را به مدیریت بدهد تا به جای مصرف منابع در مسیری که قبلاً اثرات منفی آن اثبات شده است، به سوی یافتن راه حل های دیگری باشد.

چرا داشتن تفکر سیستمی در کسب و کار مهم است؟
امروزه دنیای کسب و کار پیچیده است و روز به روز پیچیده تر نیز می‎شود. مدیران باید هم با نوآوری های تکنولوژیکی و هم با یک اقتصاد جهانی در حال رشد روبرو شوند که در آن وقایع رخ داده در یک سوی دیگر جهان، بر کسب و کار شما نیز تاثیر خواهند گذاشت. تصمیم¬گیری موثر در این دنیای جدید بسیار مشکل است. تفکر سیستمی یک مدل تصمیم گیری است که به کسب و کارها کمک می‎کند تا به طور موثر با تغییر و انطباق مواجه شوند.

يازده اصل تفکر سيستمي
در ادامه به 11 اصل کلیدی تفکر سیستمی اشاره خواهیم کرد:
1. همه چیز به هم پیوسته است: ما در یک اکوسیستم بسته به نام سیاره زمین زندگی می‎کنیم که در آن همه چیز به هم متصل هستند. در غیر این صورت، زنده ماندن و رشد متوقف می شود.
2. راه‌حل آسان اغلب منجر به بازگشت مشکل می‎شود: اگر راه‌حل آسانی برای مسئله ما وجود داشت حتماً قبل از این پیدا شده بود. بنابراین مدیر باید در مواجهه با مسائل دید عمیق‌تری داشته باشد.
3. مشکلات امروز راه‌حل‌های دیروز هستند: باید مطمئن شویم که به‌طور ناخواسته با راه‌حل‌های سطحی و تصمیمات احساسی امروز، مشکلات فردا را ایجاد نمی‎کنیم.
4. در سیستم‎های پیچیده هیچ مقصری وجود ندارد: همه چیز به هم پیوسته است. بنابراین غیرممکن است که برای یک مشکل یک مجرم پیدا کنید. هم مسئله و هم راه حل آن، هر دو در داخل سیستم تعبیه شده‌اند.
5. هر بخش یا قطعه، یکی از عناصر یک کل پیچیده است: همه چیز بخشی از مجموعه بزرگتر دیگری است. در یک سیستم پیچیده عناصر جدا شده وجود ندارند.
6. راه‌حل ساده‌ای برای مشکلات پیچیده وجود ندارد: ما باید پیچیدگی را در نظر بگیریم تا بتوانیم مسائل پیچیده را واقعاً حل کنیم. در غیر این صورت، فقط مشکل را در سیستم از جایی به جایی دیگر هدایت خواهیم کرد.
7. مداخلات کوچک و مناسب می‎توانند تاثیرات بزرگی داشته باشند: اقدامات و ابتکارات کوچکی که به خوبی طراحی شده‌اند، درصورتی که در جای مناسب قرار گیرند می‎توانند منجر به تغییرات قابل توجه و پایداری شوند.
8. انسان‌ها سیستم‌های خطی ایجاد می‎کنند و اما طبیعت قادر به ایجاد سیستم‌های دایره‎ای است: ما می‌توانیم از طریق درک اصول طراحی موجود در طبیعت، محصولات و خدماتی تولید کنیم که بتوانند خود را احیا کنند.
9. گذر زمان، پیچیدگی را تغییر می‎دهد: با گذشت زمان، پدیده‌ها به طور طبیعی پیچیده‌تر می‎شوند. سادگی و کارایی، دو امر بسیار متفاوت هستند اما همیشه فکر می‎کنیم که می‏توانیم پیچیدگی‌های زیاد را ساده ‎تر کرده و یا یک کل پیچیده را به مجموع اجزای آن کاهش دهیم.
10. روی دادن شکست‌ها، راهی برای کشف ناشناخته‌ها است: هر چند که هیچ مقصری وجود ندارد اما همیشه فرصتی برای کشف و بررسی مسائل از طریق شکست هایی که رخ می‎دهد وجود دارد.
11. علت و معلول، نه در زمان و نه در فضا به هم مرتبط نیستند: همیشه یک عدم تطابق و اغلب تاخیر زمانی در رابطه بین علت یک مشکل در سیستم‌های پیچیده و نتیجه‎ علامتی که ظاهر می‌‎شود وجود دارد. بنابراین برای یافتن ریشه‎ها باید کمی به عقب برگشت.